Ekonominin temeli olan tarım alanında düzenleme yapılarak köylünün durumunun düzeltilmesi gerekli görülmüş ve köycülük siyaseti uygulanmıştır. Buna göre; köylü ağır vergi yükünden kurtarılacak , maddi yönden desteklenecektir. Ayrıca toprağı olmayan köylülere toprak verilecek ve köylülerin elindeki üretim imkanları arttırılacaktır.
1) Tarım sektörünü desteleyen bankalar.
1924 yılında Manisa-Akhisar”da Türkiye tütüncüler bankası kurulmuştur.
Osmanlı devleti dönemin de (1888) yılında açılmış olan Ziraat bankası geliştirilmiş olup , sermaye ve şube miktarı ile imkanları artırılmıştır.
2) Tarım sektörüyle ilgili diğer çalışmalar:
1925 yılında aşar vergisi kaldırıldı, yerine daha az miktarda arazi vergisi getirilmiştir.
Böylece köylünün üzerindeki ağır vergi yükü ortadan kaldırılmıştır.
1925 yılın da yabancıların elindeki “tütün işletme hakkı” satın alınarak Tütün reji idaresine son verilmiştir.
1925 yılın da bilimsel tarım metotları ve modern tarım aletlerinin öğrenilmesini sağlamak amacıyla Atatürk orman çiftliği açılmıştır.
1925 yılın da ilk tohum ıslah istasyonu “Islah -ı buzr ” adıyla Eskişehir ilin de açılmıştır.
1928 yılın da çiftçinin kredi , makine , tohumluk ürün gibi ihtiyaçlarının daha ucuza karşılanması amacıyla Tarım kredi kooperatifleri kurulmuştur.
1929 yılın da topraksız köylüye toprak dağıtılması için Toprak reformu kanunu çıkarılmışsa da istenilen başarı elde edilememiştir.
1932 yılında çiftçinin ihtiyaçlarını karşılamak için Zirai donatım kurumu açılmıştır
1933 yılın da bu alanda uzman yetiştirmek için Yüksek Ziraat enstitüsü kurulmuştur.
1937 yılında günümüz Tarım işletmeleri genel müdürlüğü”nün temelini oluşturan Ziraat kombinaları açılmıştır.
1937 yılında Urfa ilin de Ceylanpınar Devlet Üretme çiftliği açılmıştır.
1938 yılın da Giresun ilin de fındık tarımına yönelik Fiskobirlik kurulmuştur.
1938 yılın da sermayesi devlete ait olan Toprak mahsulleri ofisi (TMO) açılmıştır.

D) Soyadı kanunun kabulü(21 haziran 1934) :Osmanlı devleti”nde yaşayan vatandaşlar arasında soyadı zorunluğu yoktu. Baba adı, doğum yeri ve lakapları ile ayırt ediliyordu. Bu durum sosyal yaşam da ve resmi işlemler de (,askerlik, miras , eğitim, evlilik vb) karışıklıklara neden olmuştur.
Bu sorunları önlemek amacıyla 21 haziran 1934 tarihin de soyadı kanunu çıkarılmıştır. Bu kanunla herkesin ilk isminin dışında bir soyadı taşıması zorunlu hale getirilmiştir.
Osmanlı sosyal yapısını devam ettiren eski unvanlar kaldırılmıştır. (Hacı, hafız, hoca, molla, bey ,ağa, efendi, paşa ve zade gibi ).
Osmanlı”dan kalan rütbe , nişan ve madalyaları taşımak yasaklanmıştır.
Alınacak soyadların Türkçe olması, ayrıcalık belirtmemesi , genel ahlaka aykırı ve gülünç olmaması kararlaştırılmıştır.
Toplumsal ve ekonomik alanlarda yaşanan karışıklıklara ve sınıfsal ayrıcalıklara son verilerek Halkçılık ilkesinin gelişmesi sağlanmıştır.
Dinsel unvanların kullanılmasına son verilerek de dolaylı olarak laiklik ilkesinin gelişmesi sağlanmıştır.
24 Kasım 1934 yılın da kabul edilen bir kanunla Mustafa kemal”e “ATATÜRK” soyadı verilmiş 17 Aralık 1934 yılında çıkarılmış olan bir yasayla da “ATATÜRK” soyadının bir başkası tarafından kullanılması yasaklanmıştır.

A) Kılık- kıyafet ve şapka kanunun(25 kasım 1925) :
Osmanlı devleti”nde yaşayan vatandaşlar arasında kıyafet konusun da birlik yoktu.
Nitekim aydınlar Batı tarzı giyinmekle birlikte fes giyinirlerdi. Müslüman ve hıristiyan din adamları ise dini kıyafetlerle dolaşıyordu.
Mustafa kemal”in öncülüğün de ; toplumu çağdaş bir görünüme kavuşturmak kılık kıyafet alanın da karışıklığı önlemek , batı ile bütünleşmek ve kıyafet konusun da toplumda birlik sağlamak amacıyla çalışmalara başlanmıştır.
ilk olarak 25 kasım 1925 tarihin de Şapka giyilmesi hakkında kanun kabul edilmiş , erkeklerin fes, kalpak, kavuk giymeleri yasaklanarak şapka giyilmesi zorunlu hale getirilmiştir.
Şapka kanunu ile sadece erkeklerin şapka giymesi zorunlu hale getirilmiştir. kadınlar ile ilgili ise herhangi bir düzenlemeye yapılmamıştır. Ancak Atatürk , çağdaşlaşma adımı olarak eşi Latife hanık”ı modern tarzda giydirerek örnek olmaya çalışmıştır.
Mustafa kemal Atatürk, çağdaş bir toplum için son derece önemli bir unsur olan kılık-kıyafet konusun da da öncülük etmiş ve ilk olarak kastamonu”da. daha sonra ise İnebolu ilinde halkı şapka takarak selamlamıştır.
Kastamonu ilin de fes ve sarığı eleştiren Atatürk, Fikrimiz zihniyetim tepeden tırnağı kadar medeni olacaktır. Medeniyet öyle bir ateştir ki, ona kayıtsız kalanları yakar ve mahveder. ” demiştir.
3 Aralık 1934 yılın da bir yasayla , yetkili olmayanların sarık ya da dinsel kıyafet giymeleri de yasaklanmıştır, din adamlarının da sadece ibadet yerlerin de ve törenlerde dini kıyafet giymelerine izin verilmiştir. Bu düzenlemeden Diyanet işleri başkanı, patrik ve hahambaşı muaf tutulmuştur. Bu kanun, toplumsal yaşamda bir anlamda laikleşmeyi amaçlamıştır.
25 Kasım 1925 tarihin de kabul edilmiş olan Şapka kanunu ve takip eden uygulamalar ile
Toplum çağdaş bir görünüme kavuşmuştur.
Kıyafet karmaşasına ikiliklere son verilmiştir.
Kıyafet konusun da ise sosyal eşitsizlikler önlenerek halkçılık ilkesinin , dini kıyafet uygulamasına son verilmiş ve laiklik ilkesinin gelişmesi sağlanmıştır.
B)Tekke, türbe ve zaviyelerin kapatılması (30 Kasım 1925) Anadolu”nun Türkleşmesine ve Osmanlı devleti”nin kuruluşuna çok önemli katkılar sağlayan bu dinsel kurumlar , cumhuriyet dönemin de amaçlarından tamamen sapmıştır. Nitekim rejime ve yapılan inkılaplara karşı olanların barınma merkezi haline gelmişler ve dini sömürü aracı olarak kullanmışlardır.
Cumhurbaşkanı Mustafa kemal ,30 Ağustos 1925 yılında ünlü Kastamonu söylevin de
Ölülerden medet ummak bir cemiyet için lekedir. Efendiler ve ey millet !Biliniz ki Türkiye cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler ve meczuplar memleketi olamaz. En doğru , en hakiki tarikat medeniyet tarikatıdır. ” sözleriyle tüm yurtta tekke ve zaviyelerin kapatılacağının işaretini vermiştir.
30 Kasım 1925 yılın da Konya Milletvekili Refik Koraltan ve beş arkadaşının önerisiyle meclise sunulup kabul edilen “Tekke ve zaviyeler ile Türbelerin seddine ve Türbedarlar ile bazı unvanların men ve ilgasına dair kanun ile
Toplumun çağdaşlaşması ve laikleşmesi yolun da çok önemli bir adım atılmıştır.
Toplumu düşünce olarak çağdaşlaştırmaya yönelik hareket edilmiştir.
Ayrıca şeyhlik, dervişlik, müritlik , dedelik , seyitlik, çelebilik, babalık , falcılık, büyücülük, üfürükçülük ve muskacılık gibi eylem , unvan ve sıfatların kullanılması ile bu unvanlara ilgili kıyafetlerin giyilmesi yasaklanmıştır. Bu kanunun uygulanması esnasın da , tarihe mal olmuş, dini , ilmi ve siyasi liderlerin mezarlarına dokunulmamıştır. (Yavuz Sultan selim, Fatih sultan mehmet vb).
C)Takvim,Saat, Rakam, ölçü birimleri ve hafta sonu tatilin de yapılan değişiklikler (1926-1935)
Mustafa kemal Atatürk , Türk devletinin ve toplumunun uluslararası alanda Avrupa medeniyetiyle uyum içerisin de olmasına son derece özen göstermiştir. Bu amaçla toplumsal alanda yapılan inkılapların temel çıkış noktası Batı medeniyeti olmuştur.
1)Miladi takvim”in kabulü(1 ocak 1926):
Osmanlı devleti”nde sosyal yaşamda Hicri takvim mali işlerde ise Rumi takvim kullanıyordu . Bu durum da , batı ile ilişkilerde karışıklıklara neden oluyordu.
Bunu önlemek için 25 Aralık 1925 yılın da Miladi takvim kabul edilerek batı dünyasıyla uyumsuzluklara son verilmiştir. 1 Ocak 1926 yılında itibaren Miladi takvim”in kullanılmaya başlanmasıyla bu alanda birliktelik sağlanmıştır.
2) Uluslararası saat sistemi”nin kabulü ( 1 ocak 1926)
26 Aralık 1925 yılın da kabul edilen kanun ile ” alaturka saat ” denilen ve yaz- kış güneşin batışını 12.00 olarak kabul edilen “ezani ve vasati” sistem kaldırılarak uluslararası saat usulü uygulanmaya başlamıştır.
Ulusararası saat sistemi de 1 Ocak 1926 yılın da itibaren uygulamaya başlanmıştır ve bu konuda da Avrupa ile uyum süreci hızlanmıştır.

Bilim ve sanat : 1) Bilim : Eski Türkler , bilim de özellikle astronomi ve tıp alanların da ilerlemişlerdir. Nitekim onların “on iki hayvanlı Türk takvimi”ni hazırlayan astronomide, mumyacılık yapmaları ise tıp alanın da ilerlediklerini göstermektedir.
Ayrıca Uygurlar, Hareketli harf sistemini bularak modern matbaanın temelini atmışlardır.Türk tarihin de ilk kütüphane kuran devlette Uygurlar olmuştur.
2)Sanat : Eski Türk devletlerinde sanat eserlerin de daha çok taşınabilinir malzemeler kullanılmıştır. Bunun temel nedeni ise göçebe yaşam tarzı olmuştur.
Göktürkler döneminden günümüze sadece kitabeler ve balballar ulaşmıştır.
Balballar Türk sanatındaki ilk heykel örnekleri olarak kabul edilmektedir.
Günlük eşyalar, kılıç kabzaları , kemer tokaları ve çadırlar, hayvan figürleri ve değerli taşlarla süslenmiştir.Bu süsleme sanatına Hayvan üslübu denilmiştir.
Eski Türk devletlerinin yaşam tarzı olan göçebelik , özellikle onların dokumacılık sanatında son derece ileri seviyeye gelmelerin de etkili olmuştur.
Uygurlara kadar yerleşik hayat olmadığı için duvar, kağıt ve resim sanatları ile ev, saray ve tapınak mimarisi gelişmemiştir.
Uygurlarla birlikte yerleşik hayata geçilmiş ve sanat anlayışı değişmiştir.
Özellikle şehirlerin kurulmasıyla birlikte mimari önem kazanmıştır.
Uygurlarda yerleşik hayata bağlı olarak , fresk (duvar süsleme), resim, heykel ve minyatür sanatları da gelişmiştir.
Uygur ressamlarına bedizci, öğretmenlere ise bahşi adı verilmiştir.
En önemli müzik aletleri kopuz olarak bilinmektedir.
Bunun dışında ayrıca kudüm(bas davul), obua(zurna),çevgan, kithara(telli çalgı) timpani(davul) köpürge ( davul) diğer müzik aletleri vardır.
Bu müzik aletlerinin yanı sıra Türkler de Askeri bando da çok yaygındır.
Uygurlar da Türk tiyatro sanatının ilk örneklerine (orta oyunu) rastlanmaktadır.
Şarkı ve türkülerin bestesine ir, kapozla çalınan melodiye de küg adı verilmiştir.
Eski Türkler de bilinen ilk Türk şairi Alpin-Çur Tigin olarak bilinmektedir.

Yazı, dil ve edebiyat
1) Eski Türklerde yazı Göktürkler (Orhun kitabeleri ) ile başlamıştır.
Göçebe yaşam tarzı sebebiyle yazılı hayatın gelişmediği İlk Türk devletleri, Tarih boyunca pek çok alfabe kullanmışlardır. Bunlardan ikisi milli alfabedir.
Türklerin tarih boyunca kullamış olduğu alfabeler şunlardır.
1)Orhon (Milli alfabesi).
2)Uygur (Milli alfabesi).
3) Soğd alfabesi.
4) Kiril alfabesi.
5)Arap alfabesi.
6) Latin alfabesi.
1)Göktürk (Orhon) alfabesi: Türklerin ilk milli alfabesi olup 38 harftten oluşur. Göktürk (Orhun) kitabeleri bu alfabe ile yazılmıştır.
2) Uygur alfabesi: Türklerin ikinci milli alfabesi olup, Uygurların soğd alfabesinden etkilenerek oluşturduğu 14-18 harften oluşan alfabeye denir.
2)Dil ve Edebiyat
A) Sözlü edebiyat:
İlk Türk devletlerinin , göçebe yaşam tarzından dolayı yazı ile tanışma ve yazıyı kullanması gecikmiştir.
Ancak Türkler, yazıdan önceki dönem de özellikle sözlü edebiyat ürünlerine önem vermişlerdir. Başlıca sözlü edebiyat türlerini şöyle sıralayabiliriz.
Koşuk: Şölenlerde, ziyafetlerde kopuz eşliğin de söylenen çoşkulu şiirlerdir.
Sav: Türk atasözlerine verilen isimdir.
Sagu: Yuğ törenlerin de ölen kişinin ardından yakılan ağıttır.
Destan :Olağanüstü olayların (savaş, afet) anlatıldığı kahramanlık öykülerine denir.
Türklere ait önemli destanlar:
Oğuz kağan: Asya hunlarına aittir. Mete han”ı anlatır. (En eski Türk destanı olarak bilinmektedir).
Bu destanda Metehan”ın kahramanlıkları ve ülkesini genişletip oğulları arasında nasıl bölüştürmüş olduğu anlatılır.
Ergenekon: Türklerin demir madeninin bulunduğu dağı eriterek yaşadıkları yerden çıkışlarını anlatan destana verilen isimdir.
Bozkurt: Göktürlere ait olan bir destandır. Türklerin bir katliamdan sağ kurtulan bir bebekle onu büyüten bir dişi kurttan türemelerinin anlatılmış olduğu destana denir.
Göç(Kutlu dağ) : Tanrı dağı eteğindeki kutlu dağ adını taşıyan kayayı düşmanlar olan Çinlilere vermeleriyle ülkede yaşanan hüzün, peşpeşe gelen felaketleri konu edinen Uygur destanı olarak bilinir.
Türeyiş :Uygurlara aittir. Dokuz oğuzların (uygurların ) hun hükümdarının iki tane güzel kızı ile evlenen bir bozkurtun çocukları olarak çoğaldıklarını anlatan destana verilen isimdir.
Şu: İskit hükümdarı şu ile büyük iskender”in mücadelelerini anlatır.
Alp Er tunga : İskitlere aittir. İskit hükümdarı Alp er Tunga”nın İranlılarla yapmış olduğu mücadelelerini ve İran hükümdarı Keyhüsrev ile yapmış olduğu mücadeleyi kaybederek öldürülmesini anlatan destana verilen isimdir.
Sihirli geyik: Avrupa hunlarına aittir.
Manas destanı: Kırgızlara aittir. (En uzun destan ) olarak bilinir. unesco tarafından koruma altına alınmıştır. Müslüman kırgızlarla putperest kalmukların mücadeleleri anlatılır.
Dede korkurt hikayeleri: Kumanlara (kıpçaklara) ait olan Oğuz Türklerinin mücadelelerini anlatan destandır.